اسمتان را  که دیدید، سه متر درجا می پرید هوا، از شدت ذوق مرگی فک تان می چسبد روی آسفالت، چشم های تان هم حسابی باباقوری می شود، تالاپ تالاپ قلب هیجان زده تان را می شود از توی دهنتان شنید و آن قدر ابراز خرسندی تان تابلوست که هر کی نداند خیال می کند رکورد رضازاده را جابه جا کرده اید! در حالی که هنرتان این بوده که در رشته کاشت هندوانه چهارگوش توی زمین های مثلث شکل قبول شده اید!

پای تان که به دانشگاه می رسد به خاطر کلاس گذاشتن از خیر همه کلاس ها می گذرید و تا حد امکان برای آن که خدای ناکرده چیزی از غیبت های مجازتان جا نماند، یک کمی هم از حد متعارفش بیشتر جیم می زنید. از انواع وام های دانشجویی هم برای هدف های غیردانشجویی تان بهره مند می شوید و هر جا هم که سر یک پنج تومانی دعوای تان می شود و یقه تان را می گیرند، ادعا می کنید چون دانشجو هستید قضیه سیاسی بوده است! اگر سروکله تان در محوطه دانشکده پیدا شود احتمالا به خاطر گیر کردن گردن تان بر سریک چیز دیگر است و جزوه ها را هم نه به خاطر میان ترم بلکه به خاطر امر خیر قرض می گیرید، آخر ترم هم اوضاع قمر در عقرب، بدجوری پاچه تان را می چسبد، یک ورقی می زنید و بعد می روید دنبال آخرین ورژن های تقلب و بقیه اش هم که معلوم است!

شما که به اسم درس خواندن همه کار می کنید جز درس خواندن! پس لطفا دیگر این همه بودجه مملکت را ذغال نکنید و اسکناس ها را آتش نزنید! باور کنید استاد ومیز و صندلی و در و تخته، هیچ کدام شان را توی حراجی به باد نداده اند یا به عنوان ژتون به بیت المال نداده اند؛ هر کدام شان میلیون ها تومان هزینه داشته است! بنابراین اگر می خواهید درس نخوانید، رها کنید بروید دنبال کارتان! و گرنه هم عمر و وقت تان را اسراف کرده اید، هم پول بیت المال را به باد داده اید، و هم این که در آینده آبروی هر آدم تحصیل کرده را خواهید برد!

از خدا بترسید!